ช่วงมหายุคมีโซโซอิก ยุคไทรแอสซิกเป็นยุคต่อจากการสูญพันธุ์ของสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกหลายชนิด มหายุคนี้มีการแพร่กระจายพันธุ์ของไดโนเสาร์อย่างมาก จนเมื่อ 225 ล้านปีก่อนถือได้ว่าเป็นยุคที่ไดโนเสาร์รุ่งเรืองและมีอิทธิพลบนพื้นดินในยุคนั้น (ยุคจูแรสซิก) ในสัตว์เลื้อยคลานที่บินได้หรือเทอโรซอร์ (ptersaurs) เริ่มพบในต้นยุคจูแรสซิกแต่เทอโรซอร์ยังไม่ใช่บรรพบุรุษของนกเพราะวิวัฒนาการเพื่อการบินของเทอโรซอร์กับนกจะแตกต่างกัน ปีกของเทอโรซอร์เป็นแผ่นหนังบางๆซึ่งช่วยในการร่อนในอากาศเท่านั้น แต่ปีกของนกวิวัฒนาการเพื่อการบินอย่างแท้จริงอีกทั้งยังมีขนเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายด้วย    ในปลายยุคจูแรสซิกพบซากดึกดำบรรพ์ของนกโบราณ  เรียกว่า 
อาร์คีออปเทอริก (archaeopteryx) ซึ่งมีลักษณะเหมือนสัตว์เลื้อยคลานหลายประการ เช่น การมีฟันบนขากรรไกร มีกระดูกหางที่ยาว แต่ที่ปรากฏว่าเป็นนกอย่างแท้จริงคือการปรากฏรอยของขนนก อาร์คีออปเทอริกถือว่าเป็นต้นตระกูลของนกที่พบในปัจจุบัน

ธีโคดอนท์ (thecodont) สัตว์เลื้อยคลานที่เป็นบรรพบุรุษโดยตรงของไดโนเสาร์ เทอโรซอร์ อาร์คีออปเทอริก และจระเข้
ธีโคดอนท์แตกต่างจากสัตว์เลื้อยคลานในยุคแรกคือจะเดินสองขา สามารถเดินได้อย่างรวดเร็ว

สัตว์เลื้อยคลานที่บินได้หรือเทอโรซอร์ เริ่มพบในต้นยุคจูแรสซิก ขาหน้าวิวัฒนาการไปเป็นปีก สูญพันธุ์ไปเมื่อ 65 ล้านปีก่อนในปลายยุคครีเทเชียส

ซากดึกดำบรรพ์และภาพวาดอาร์คีออปเทอริก