โรคขาดสารไอโอดีนยังคงเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญของโลก รวมทั้งประเทศไทย เนื่องจากการขาดสารไอโอดีน เป็นปัญหาสำคัญที่สุดของความพิการทางสติปัญญา

องค์การอนามัยโลกประกาศว่า การขาดสารไอโอดีน นำไปสู่ภาวะปัญญาอ่อนของประชากรโลก ประชาชนที่อาศัยอยู่ในบริเวณที่มีการขาดไอโอดีนอย่างรุนแรง จะมีระดับสติปัญญาโดยเฉลี่ย ต่ำกว่าคนที่อาศัยอยู่ในบริเวณที่มีไอโอดีนเพียงพอ ถึง 13.5 จุด IQ ซึ่งส่งผลถึงความสามารถในการเรียนรู้ของเด็ก คุณภาพชีวิตของคนหนุ่มสาว อันเป็นสาเหตุที่ก่อให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจ และการชะลอตัวในการพัฒนาสังคม และเศรษฐกิจของชุมชนนั้น ๆ

ดังนั้น ทั่วโลกจึงได้ใช้ความพยายามเพื่อที่จะขจัดภาวะโรคขาดสารไอโอดีนให้หมดสิ้นไป โดยนำเอาความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีเข้ามามีบทบาท ต่อการควบคุม ป้องกัน และแก้ไขปัญหาดังกล่าว สำหรับประเทศไทย ได้มีดำเนินการควบคุมและป้องกันโรคขาดสารไอโอดีน มาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน จนสามารถลดภาวะความรุนแรงลงได้ระดับหนึ่ง แต่เพื่อป้องกันไม่ให้โรคนี้มาเป็นปัญหาของสังคมและเศรษฐกิจของประเทศ จึงต้องมีการดำเนินการควบคุม ป้องกัน และเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่อง