จากรูปแสดงการนำอิเล็กตรอนของ Fแต่ละอะตอมมาใช้ร่วมกันเดิม Fแต่ละอะตอมมีเวเลนซ์อิเล็กตรอนเท่ากับ 7 แต่หลังจากการใช้อิเล็กตรอนร่วมกันเกิดเป็น F₂ แต่ละอะตอมของ F จะมีเวเลนซ์อิเล็กตรอนเท่ากับแปดซึ่งเป็นไปตามกฎออกเตต ดังนั้นจะเห็นว่า F อะตอมนิยมสร้างพันธะเกิดเป็น F₂   เพราะทำให้อะตอมที่นำอิเล็กตรอนมาใช้ร่วมกันเป็นไปตามกฎออกเตตซึ่งทำให้โมเลกุลที่เกิดขึ้นมีค่าพลังงานลดลงทำให้ความเสถียรมากขึ้นนั่นเอง (สำหรับเหตุผลที่ว่าทำไมเมื่ออะตอมแต่ละตัวใช้อิเล็กร่วมกันเกิดเป็นโมเลกุลแล้วมีเสถียรภาพเพิ่มขึ้นให้อ่านเพิ่มเติมในเรื่องทฤษฎีที่ใช้อธิบายการเกิดพันธะโคเวเลนต์ในหน้าถัดไป)

แต่ถ้าพันธะโคเวเลนซ์เกิดการใช้อิเล็กตรอนร่วมกันโดยที่อิเล็กตรอนนั้นมาจากอะตอมใดอะตอมหนึ่งเรียกว่า
พันธะโคออร์ดิเนตโคเวเลนต์ (coordinate covalent bonds)

ตัวอย่าง ของพันธะโคออร์ดิเนตโคเวเลนต์ เช่น พันธะระหว่าง N-H ในแอมโมเนียมไอออน (NH₄⁺)