นับแต่โลกถือกำเนิดขึ้นมาก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงเรื่อยมาจนแม้ปัจจุบัน   จึงกล่าวได้ว่าโลกเป็น “พลวัต” (dynamic)   มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตลอดเวลา กระบวนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนโลกอาจ แบ่งออกเป็น 2 กระบวนการ ได้แก่ กระบวนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในโลก (internal processes) และกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวโลก (superficial processes) ซึ่งทั้งสองกระบวนการนี้มีความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกันและส่งผลต่อลักษณะธรณีสันฐาน ภูมิลักษณ์ ตลอดจนทรัพยากรธรณีที่เกิดขึ้นและแผ่กระจายบนพื้นผิวโลก

      การเคลื่อนที่ของแผ่นธรณีภาค (plate tectonics) ที่ทราบกันดีว่าโลกไม่ได้หยุดนิ่ง เนื่องจากมีแรงกระทำต่อใต้พื้นผิวโลกเกิดขึ้นตลอดเวลา โดยมีทั้งการเพิ่มพูนพื้นที่ และการสูญเสียพื้นที่ ทั้งนี้เพราะส่วนบนของโลก ประกอบด้วยแผ่นธรณีภาค (plate) ที่ประกอบด้วยชั้นเปลือกโลกและส่วนบนของชั้นเนื้อโลกตอนบนที่เรียกว่าลิโธสเฟีย (lithosphere) หลายแผ่น แผ่นธรณีภาคเหล่านี้ถูกขับเคลื่อนเบื้องแรกจากแรงไหลทะลักขึ้นมาของหินหลอมเหลวร้อน (magma และ lava) แผ่นธรณีภาคมีการเคลื่อนที่สัมพันธ์กันได้หลายรูปแบบจึงมีรอยต่อระหว่างแผ่นธรณีภาคที่แตกต่างกัน

         จากการศึกษาทางด้านธรณีวิทยา พบว่า หินบริเวณตรงกลางแนวสันเขาใต้น้ำกลางทะเลเป็นหินบะซอลต์ใหม่ มีอายุน้อยกว่าหินที่อยู่ในแนวถัดออกไป จึงมีการตั้งทฤษฎีของแนวสันเขากลางมหาสมุทรว่าเป็นรอยแตกกึ่งกลางมหาสมุทร ซึ่งเป็นรอยแตกของแผ่นเปลือกโลกที่ถูกแรงดันจากหินหนืดภายในเปลือกโลกดันออกจากกันทีละน้อยรอยแยกของแผ่นเปลือกโลกจึงเป็นสาเหตุทำให้เกิดการเคลื่อนที่ของแผ่นเปลือกโลกต่างๆได้

       เปลือกโลกของเราประกอบด้วยแผ่นเปลือกโลก (plate) จำนวนประมาณ 12 แผ่นใหญ่ ทั้งที่เป็นแผ่นมหาสมุทรและแผ่นทวีป ซึ่งมีการเคลื่อนที่ตลอดเวลา บางแนวมีการเคลื่อนแยกออกจากกัน บางแผ่นเคลื่อนเข้าหา และมุดซ้อนเกยกัน และบางแผ่นเคลื่อนเฉียดกันอันเป็นบ่อเกิดของแรงเครียดที่สะสมไว้ภายในเปลือกโลก