เจมส ์แชดวิก (ค.ศ.1891-1974) |
แบบจำลองโครงสร้างอะตอมที่เสนอขึ้นใหม่ |
ต่อมาเมื่อ เจมส ์แชดวิก ( James Chadwick ) ค้นพบ " นิวตรอน" ก็ทำให้แบบจำลองโครง สร้างอะตอม ของรัทเทอร์ฟอร์ดปรากฎภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้นคือในนิวเคลียสประกอบ ด้วยโปรตอน ที่เป็นประจุบวก และนิวตรอนที่เป็นกลาง โดยมีอิเล็กตรอนวิ่งวนอยู่รอบๆ จะเห็นได้ว่าแบบ จำลองนี้สามารถใช้ อธิบายโครงสร้างอะตอมของธาตุที่มีโปรตอน 1 ตัว และอิเล็กตรอน 1 ตัว อย่างไฮโดรเจนได้ อย่างชัดเจน แต่ไม่สามารถใช้ตอบคำถามเกี่ยวกับ อะตอม ของธาตุที่มี อิเล็กตรอนมากกว่าหนึ่งตัวว่า อิเล็กตรอนจะมีการจัดเรียงตัวกันอยู่อย่างไร และ เพราะเหตุใด อิเล็กตรอนที่เคลื่อนที่อยู่รอบ ๆ จึงไม่สูญเสียพลังงาน แล้วพุ่งเข้าชนนิวเคลียส |
|
นีลส ์ โบร์ (ค.ศ.1885-1962) |
แบบจำลองโครงสร้างอะตอมของโบร์ |
จนก้าวสู่ยุคของแนวคิดแบบ"ทฤษฎีควอนตัม"ที่กล่าวว่า "อนุภาคมีการรับส่งพลังงานแบบ
ไม่ต่อเนื่อง" ทำให้ในปี ค.ศ.1912 นีลส ์ โบร ์(
Niels Bohr ) ได้ประยุกต์ทฤษฎีควอนตัมเข้ากับ ทฤษฎีฟิสิกส์แบบฉบับ(classical
physics) แล้วอธิบายโครงสร้างของอะตอมใหม่ว่า อิเล็กตรอน โคจรอยู่รอบนิวเคลียสได้
โดยไม่ปล่อยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกมา เนื่องจากอิเล็กตรอนอยู่
ในชั้น วงโคจรพิเศษที่มีระยะห่างจากนิวเคลียส เป็นค่าบางค่าเท่านั้น
และอิเล็กตรอนจะปล่อยคลื่น แม่เหล็กไฟฟ้าออกมาเมื่อมีการกระโดด ข้ามชั้นพลังงานเท่านั้น ดังนั้นแบบจำลองโครงสร้าง อะตอมของโบร ์ จึงคล้ายกับวงโคจรของดาวเคราะห์รอบดวงอาทิตย์ คือ มีนิวเคลียสที่ประกอบไป ด้วยโปรตอนและนิวตรอนอยู่ใจกลางอะตอม และมีอิเล็กตรอนเคลื่อนที่อยู่รอบ ๆ เป็นชั้นโดยที่ แต่ละชั้นวงโคจรจะมีจำนวนอิเล็กตรอนอยู่ไม่เท่ากัน ทำให้ระดับพลังงานมีค่าเฉพาะตัว |
|
