โวล์ฟกัง เพาลี (ค.ศ. 1900-1958)

เอนรีโก แฟร์มี (ค.ศ. 1901-1954  )

        แต่หลังจากนั้นไม่นาน ประมาณช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เหล่านักวิทยาศาสตร์ก็ได้ พบกับ ความท้าทายอีกครั้ง เมื่อมีการค้นพบอนุภาคใหม่ๆ ที่ไม่เคยมีการกล่าวถึงมาก่อน จำนวนมาก ขึ้น เรื่อยๆ เริ่มตั้งแต่ในปี ค.ศ. 1930 โวล์ฟกัง เพาลี ( Wolfgang Pauli) ได้ ทำนายถึงอนุภาคใหม่ ชนิด หนึ่งที่มีมวลน้อยมากๆ   มีพลังงานสูง เป็นกลางทางไฟฟ้า   และไม่ทำปฏิกิริยากับอนุภาคอื่น เป็น อนุภาคที่เกิดมาจากการสลายตัวให้เบตา ( beta decay) ของธาตุกัมมันตรังสี ซึ่งต่อมา เอนรีโก แฟร์มี  ( Enrico Fermi )   นักฟิสิกส์ชาวอิตาลีก็ได้ตั้งชื่ออนุภาคนี้ว่า "นิวตริโน "( neutrino) ซึ่ง เป็นภาษาอิตาลีแปลว่า ตัวที่เป็นกลางเล็กๆ

พอล   ดิแรก (ค.ศ. 1902-1984)

คาร์ล แอนเดอร์สัน (ค.ศ. 1905-1991 )

               ในเวลาเดียวกับที่เพาลีพบนิวตริโน   นักฟิสิกส์และคณิตศาสตร์อีกกลุ่มหนึ่งนำโดย
พอล   ดิแรก
( Paul Dira:) ก็ได้มุ่งความสนใจไปที่สมการคณิตศาสตร์อย่าง X 2 = 1   ซึ่งมีคำตอบ
ที่ง่ายมากเป็น X = 1   และ X= - 1   แต่คำตอบของสมการนี้ได้จูงใจ ให้นักฟิสิกส์ มองต่อไปว่า   ถ้าให้ X  เป็นอนุภาค ( particle) หนึ่ง ๆ   แล้ว   อนุภาคนั้นต้องมี " ปฏิยานุภาค" (antiparticle)
ที่มีสมบัติเหมือนกันทุกอย่าง แต่มีประจุตรงข้ามด้วย   หลังจากนั้น 2 ปี       คาร์ล  แอนเดอร์สัน   ก็ได้พบปฏิยานุภาคตัวแรก นั่นคือ "โพสิตรอน" ซึ่งเป็นอิเล็กตรอนบวก ( positive electron) จากการใช้ห้องหมอก ( cloud chamber) ศึกษารังสีคอสมิกที่มาจากนอกโลก