ช่วงเวลาหลังจากที่ดาร์วินได้ออกหนังสือ The Origin of Species มีผู้ยอมรับและเชื่อใน Darwinism อย่างมาก ผู้ที่สนับสนุนแนวคิดของดาร์วินที่สำคัญได้แก่ ที เอช ฮักซ์เลย์ (T.H. Huxley) เฮอร์เบิร์ท สเปนเซอร์ (Herbert Spencer) จอร์จ โรแมนส์ (George Romans) แอร์นสต์ เฮคเคล (Ernst Haeckel) และ ออกัส ไวส์มาน (August Weisman) ซึ่งยุคที่ความเชื่อใน Darwinism รุ่งเรืองนั้นเรียกว่ายุคโรแมนติค อยู่ระหว่าง พ.ศ. 2403-2446

          ไม่นานหลังจากการเสนอทฤษฎีของดาร์วิน ก็มีผู้ค้นพบซากดึกดำบรรพ์ของสัตว์เลื้อยคลานที่มีขนและปีกเหมือนนก สัตว์ชนิดนี้ได้ชื่อว่าอาร์คีออปเทอริก (Archaeopteryx – เป็นภาษากรีกแปลว่าปีกโบราณ) ซึ่งมีลักษณะอยู่กึ่งกลางระหว่างไดโนเสาร์และนกปัจจุบัน ข้อเท็จจริงนี้พิสูจน์ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสัตว์เลื้อยคลานน่าจะเป็นบรรพบุรุษของนก และทฤษฎีของดาร์วินถูกต้องที่ว่าสิ่งมีชีวิตมีกำเนิดจากบรรพบุรุษดึกดำบรรพ์ ไม่ได้เกิดขึ้นมามีหน้าตาเหมือนในปัจจุบันโดยทันที