ฟุกุโอกะ….ในระยะประชิด
…. ฝูงนกพิราบในศาลเจ้าบินโฉบลงมาจากหลังคาทรงโบราณ คุณป้าผู้แทนตัวเองว่า “ชิสะซัง” จูงมือฉันมาจนถึงบ่อทรายขนาดเล็ก ฉันมองเข้าไปใกล้ สังเกตเห็นเศษเปลือกหอยแทรกอยู่ตามเม็ดทรายละเอียด ฉันตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่าคุณป้าหยิบทรายขึ้นมาพรมลงบนเสื้อกันหนาวที่สวมกันความหนาวเหน็บจากอากาศภายนอก….
ฉันเคยฟังเรื่องราวของดินแดนอาทิตย์อุทัย ผ่านตัวหนังสือ ผ่านเรื่องเล่า และแม้แต่สารคดีท่องเที่ยว นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เดินทางมาสัมผัสกลิ่นอายความเป็นญี่ปุ่นด้วยตัวเอง ภารกิจสำคัญของการมาเยือนญี่ปุ่นครั้งนี้ ก็เพื่อเข้าร่วมการประชุมวิชาการระดับนานาชาติ ซึ่งแน่นอนว่า แม้จะเตรียมเพาเวอร์พ๊อยนำเสนอ และซ้อมพูดมาอย่างเต็มที่แล้ว ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น ฉันมองว่าความน่าสนใจของงานประชุมนานาชาติอยู่ที่การได้รับโอกาสในการพบปะนักการศึกษา นักวิจัย และนักวิชาการที่สนใจด้านการเรียนรู้จากทั่วโลก ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยผ่านประสบการณ์มาก่อน
บรรยากาศของงานประชุมเป็นไปในลักษณะการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ผู้เข้าร่วมต่างมีความกระตือรือร้นที่จะนำเสนอไอเดียจากงานของตนเอง และจะรับคำวิจารณ์จากผู้ฟังอย่างเปิดใจ ฉันเองแม้จะเป็นนักวิจัยมือสมัครเล่น แต่ก็มีผู้สนใจให้คำแนะนำและติชมในตัวงานที่นำเสนอ ผู้เข้าร่วมบางท่านยังแนะนำให้พัฒนางานต่อไปโดยอาจเพิ่มเทคโนโลยีเข้าไปด้วย ในงานประชุมฉันได้รู้จักเพื่อนใหม่หลายสัญชาติ เช่น ไต้หวัน อเมริกัน แอฟริกัน รวมถึงนักศึกษาญี่ปุ่นคนหนึ่งที่ฉันให้เขาช่วยถ่ายรูปให้ (แม้รูปที่ออกมาจะแสงตก และทำให้ฉันดูสูงน้อยกว่าความเป็นจริง) ฉันพบว่างานของผู้เข้าร่วมหลายๆคนน่าสนใจมาก บางคนคิดค้นระบบดูแลนักเรียนเพื่อลดจำนวนเด็กที่ลาออกก่อนวัยอันควร บ้างก็ใช้วรรณกรรมโบราณสอนภาษาที่สามให้นักเรียน หรือบางคนนำเทคโนโลยีมาสร้างแรงบันดาลใจในการเรียนรู้ นับว่าการได้เข้าร่วมงานประชุมนานาชาติครั้งนี้เปิดมุมมองใหม่ๆให้กับฉันเลยทีเดียว
นอกจากงานประชุมนานาชาติแล้ว วัฒนธรรมของคนญี่ปุ่นยังทำให้ฉันหลงไหลดั่งต้องมนต์สะกด เคยสงสัยเหมือนกันว่า คนญี่ปุ่นเขาอ่อนน้อมถ่อมตน และมีระเบียบวินัยอย่างที่ใครๆก็พูดกันจริงหรือเปล่า? แน่นอนฉันไม่พลาดที่จะเดินเข้าเดินออกตามตรอกซอย ลัดเลาะไปตามบ้านเรือนต่างๆ เพื่อแอบดูวิถีชีวิต ผู้คน และตึกรามบ้านช่อง เรื่องราวระหว่างทางทำให้ฉันหยุดอมยิ้มไม่ได้ การได้เจอคนใจดีที่คอยบอกตอนเดินหลงทาง คนเข้าแถวและไม่มีการแซงคิว คุณแม่ถีบจักรยานพร้อมเด็กน้อยบนเก้าอี้ด้านหลัง พิธีแต่งงานที่สะดุดตาจนต้องหยุดเก็บภาพ ฉันเดินตามจีพีเอสไปเรื่อยๆ แล้วก็มาหยุดที่ศาลเจ้าเก่าแก่แห่งหนึ่ง เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ก็ได้กลิ่นดอกซากุระที่ค่อยๆร่วงลงสู่พื้นดิน ฉันก้าวเท้าผ่านประตูสูงตระหง่านที่ประกอบขึ้นจากเสาหินเบื้องหน้า……
…ฉันรีบปัดทรายบนไหล่ออก คุณป้าที่ยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พูดกับฉันด้วยภาษา “ญี่ปุ่น” ที่ไม่สามารถเข้าใจความหมายได้ ป้าชี้มือไปที่ป้ายภาษาอังกฤษเหนือหลุมทราย ฉันจับใจความได้ว่า เป็นบ่อทรายแห่งความโชคดี ผู้คนที่เข้ามาเยี่ยมเยือนที่นี่จะมาสัมผัสทราย หรือเอาทรายโปรยที่ตัวเพื่อความสิริมงคล
ก่อนก้าวเท้าจากศาลเจ้าเก่าแก่ ที่เดินหลงเข้ามาโดยบังเอิญ ฉันไม่ลืมที่จะยิ้มให้และก้มโค้งอาริกาโต๊ะให้คุณป้า คนแปลกหน้าที่กลายมาเป็นไกด์จำเป็น พาเดินชมศาลเจ้าอาณาบริเวณกว้างนี้จนทั่ว และที่นี่ก็น่าจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันหลงรัก ฟุกุโอกะ ในระยะประชิด…..
| เรื่อง : สุขุมาล สุขุมานันท์ นักศึกษาระดับปริญญาเอก สถาบันนวัตกรรมการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยมหิดล |  |
เนื้อหานี้มีประโยชน์กับท่านหรือไม่ โปรดให้คะแนน
(No Ratings Yet)
Loading… 